Arkadiusz Monkiewicz wrócił w ciszy spływających kropel [łez] do MBP w Bartoszycach [GALERIA]

Spotkania poetyckie w powiecie bartoszyckim nie są czymś nowym. Poeci często goszczą w wyremontowanych pomieszczeniach Miejskiej Biblioteki Publicznej, która otwiera swoje podwoje, a może raczej przepiękne poddasze na wydarzenia kulturalne.

Jednak piątek 25 listopada 2022 był dniem szczególnym. To spotkanie z poezją „Monkiego”, czyli Arka Monkiewicza. To popołudnie poezji zawieszone pomiędzy życiem i śmiercią. Tomik poezji „Wróciłem w ciszy spływających kropel” powstawał kilka miesięcy. Arek wybierał do niego wiersze, zdążył ucieszyć się z dofinansowania projektu, dzięki któremu dzieło się ukazało. Jednak promocja odbyła się już po tym, jak Arek 13 lipca, kiedy odszedł tworzyć swoją poezję pośród chmur…

O Arku i jego poezji można pisać długo i tylko dobrze. Chociaż jak każdy poeta, często przebywał głową wśród chmur, życie sprawiło, że twardo chodził po ziemi. Z pewnością nie było Mu łatwo. Zmagał się z typowymi trudnościami, prześladującymi na codzień osoby niepełnosprawne. Kiedy Bóg zamyka drzwi, jednocześnie otwiera okno. Arek niedoskonałości ciała doskonale rekompensował – wielokrotnie je przewyższając – doskonałością ducha, wrażliwości, otwartością na problemy innych oraz doskonałą i ciętą satyrą.

W piątek Jego poetycka droga doczekała się kolejnego etapu.
W przedmowie napisanej przez Andrzeja Cieślaka, prezesa olsztyńskiego oddziału ZLP możemy przeczytać znaczące słowa: „Z całym przekonaniem udzielę swojej pisemnej, osobistej rekomendacji Komisji Kwalifikacyjnej ZG ZLP, w przekonaniu o artystycznej i poznawczej wartości – mam nadzieję – nie ostatniego Dzieła Poety z Miasta Poetów Arkadiusza Monkiewicza”.

Niestety, choć być może tomik „Wróciłem w ciszy spływających kropel” nie jest ostatnim – bo nie wiemy, czy szuflady Arka zawierają jeszcze nieopublikowane utwory – to z pewnością jest pierwszym, który łączy przeszłość z przyszłością, życie ze śmiercią i cierpienie z nadzieją.

Spotkanie poetyckie w Miejskiej Bibliotece publicznej to spotkanie z poezją i muzyką, gdyż wiersze Arka, które mają w sobie melodię, wykonali Andrzej Białecki oraz Dawid Skibiński. To również spotkanie z literatami, gdyż obecnych na nim było trzech członków Związku Literatów Polskich Oddział w Olsztynie: prezes Andrzej Cieślak, wiceprezes Jerzy Górczyński oraz Jerzy Sałata, członek zarządu.

Jak żartobliwie przyznał prezes Związku Literatów Polskich oddział w Olsztynie Andrzej Cieślak, w Polsce mamy kilka ważnych zagłębi, a Bartoszyce są Zagłębiem Literackim, z którego pochodziło dwóch wiceprezesów ZLP w Olsztynie Leonard Turkowski oraz Józef Jacek Rojek.
— Arek mając wysoką samoświadomość swojej sytuacji starał się żyć jak normalny człowiek. Żyjąc w ogromnej samodyscyplinie pragnął samodzielności, buntując się przeciwko tym okolicznościom, które skazywały go na uprzedmiotowienie — wspomina Jerzy Górczyński.

Tomik powstał dzięki dofinansowaniu z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
— Wniosek złożyliśmy w listopadzie 2021 roku. Arek już na początku zaznaczył, że sam wybierze utwory, zajmie się drukiem i okładką. W lutym niestety zachorował i przebywał w szpitalu, ale wracając do domu wiedział już, że tomik powstanie, ponieważ w marcu otrzymaliśmy wiadomość, że dostaliśmy dofinansowanie — opowiada Jędryczka Lucyna, Przewodnicząca Stowarzyszenia Integracji Osób Niepełnosprawnych w Bartoszycach.

W tomiku zawarto utwory zarówno dotychczas nieopublikowane, jak i takie, które mogą być znane wąskiej grupie publiczności z kilku spotkań autorskich. Poniżej przedstawiamy kilka z nich.
Darek Dopierała

Rady
Mówią – weź się w garść!
Garść jest pusta.

Radzą – wstań na nogi!
Nogi uginają się.

Krzyczą – przestań udawać!
Jestem sobą.

Kadzą – jesteś wielki!
Tak… Utyłem.

Pocieszają – uśmiechnij się!
Śmieję się jak wariat.

Pożegnanie
Uniesiona dłoń zastygła w geście
łza zaszkliła się na progu powieki
na wargach schnie słodycz najdroższych ust
wzrok już nie sięga tam, gdzie serce zostało
za zakrętem myśli mkną za autobusem

W karcie zabiegowej Niewidzialny Terapeuta
podpisał ostatnią kratkę w rubryce Miłość

Umowa
Za garść srebrników zdradziłem ambicję
potem oblałem zdany egzamin
za najniższą krajową zaoferowałem
bezcenny czas i kulejące zdrowie
Ktoś zebrał kokosy
ja dostałem miskę ryżu
jestem tylko dotacją
można mnie wykorzystać i wydać
zaksięgować i zapomnieć

Tylko życie podpisało ze mną
umowę na czas nieokreślony