Przewodnik po bieganiu według Pawła Hofmana. Kolka

Podejrzewamy, że coś tam z nami się dzieje, snując najgorsze scenariusze. A tak naprawdę przyczyny mogą być najczęściej prozaiczne. Za szybko rozpoczęliśmy trening, za wcześnie po posiłku, stres. Przede wszystkim powodem mogą być bardzo słabe mięśnie powięzi brzusznej, które nie dają rady utrzymać narządów wewnętrznych na swoim miejscu i zaczynają się tam harce i swawole. Tę regułę potwierdzają zawodnicy z większym stażem, u których dolegliwości występują sporadycznie. Po prostu swoje trzeba wybiegać. Po lewej stronie - to prosta diagnoza - kolka śledzionowa. Rozpoczynając bieg zbyt intensywnie, krew zaczyna gwałtownie odpływać do śledziony i to jest powód dyskomfortu. Podobnie wraz ze stażem treningowym łagodnie przechodzi i pojawia się sporadycznie. Oczywiście odnosimy się do odczuć związanych z wysiłkiem fizycznym.
Zatem zasada nr 1 to zawsze bardzo spokojne rozpoczęcie treningu, nawet od spokojnego marszu (szczególnie osoby początkujące oraz z nadwagą). Zasada nr 2 - stabilizacja, o której wcześniej rozmawialiśmy. Musimy być świadomi, że bieg, nawet bardzo spokojny, całkowicie zmienia zapotrzebowanie na tlen w różnych częściach organizmu. Niepracujący biegacz to wcale nie znaczy, że leniwy. Zapotrzebowanie na tlen (ukrwienie) zależy od sytuacji, w której się znajdujemy. Jak nie trenujemy, spada bardzo w mięśniach odpowiedzialnych za ruch. Wzrasta w narządach wewnętrznych, które wykonują wszystkie funkcje poza naszą kontrolą, aby nasza maszyna lepiej lub gorzej się kręciła. Wychodząc pobiegać, odwracamy sytuację i stąd bardzo często sytuacje opisywane wcześniej. Pełną automatyczną kontrolę, która daje nam poczucie panowania nad ciałem osiągamy przy systematycznej pracy po 2-3 latach. W ciągu roku wymieniamy ponad 90 % komórek ciała i aby wszystkie pracowały tak jak marzymy, dajmy im czas na nawiązanie znajomości nie tylko między sobą, ale również między dużymi układami, które one tworzą. To tak jak w życiu, bez zgrzytu ani rusz. Zatem kolka to chyba dobry towarzysz. Informuje nas bezwzględnie o niedociągnięciach wewnętrznych co powoduje, że często unosimy się honorem, obrażamy się na organizm i nie biegamy. A może lepiej z nią się zaprzyjaźnić wg zasady: z przyjaciółmi zawsze raźniej, nawet w bólu. A jak już Cię dopadnie, to zwolnij, oddychaj głęboko, uciśnij miejsce bólu, szukaj pozycji neutralnych, przejdź do marszu i przede wszystkim nie kucaj, ponieważ ta pozycja nie rozluźnia i przedłuża dojście do równowagi. Lepiej stracić kilka minut niż nie ukończyć biegu.

Trening: 28 listopada - 4 grudnia.
Okres przygotowawczy, tydzień rozpoczynający nowy mezocykl (cykl miesięczny).
Treningu nie odrabiamy, przechodzimy dalej wg planu. A na twarz krem dla narciarzy – rewelacja na mróz.
• Pn. Wolne. Ewentualnie rozbieganie do 12 km w tempie 5.30 – 6 min /km dla tych którzy myślą o maratonie.
• Wt. SPR (sprawność ogólna, skipy, podbiegi, siodełka itp.)
Rozbieganie 20-25 min. + 5 x 40 m skip A na zmianę z podbiegiem 100m (łagodny, biegany wydłużonym swobodnym krokiem na 80%)) p. 1 min po skipie, p.2 min. po podbiegu, na koniec 3x 20 sek. przebieżki i do domu truchtem 20 min.
• Śr. Wolne
• Czw. OWB 1- 8-12 km. + 6 x 100m
•Pt. Wolne
• Sb. Wolne
• Nd. Półmaraton Św. Mikołajów lub OWB 1 + 6 x 1 min. (tętno skoczy do 180/min.) p. 3 min. w truchcie i marszu na 10-16 km
Na Mikołaja serce – cudowny narząd.

Paweł Hofman, trener lekkiej atletyki