W historii Polski łowiectwo zajęło znaczące miejsce, odciskając piętno w materialnej i duchowej kulturze narodu, co znalazło odbicie w sztuce i ukształtowało trwałe wartości obyczajowe oraz moralne. Współcześni myśliwi starają się wartości te kultywować, rozwijać i wzbogacać, przestrzegając w swej działalności nie tylko przepisów prawa, regulaminów i statutów, lecz również norm etycznych oraz zwyczajów i tradycji.

Wbrew pochopnym opiniom, którym bardzo często ludzie ulegają, łowiectwo nie jest sportem i nie polega na strzelaniu do biednych stworzeń dla przyjemności. Znaczenie oraz rola łowiectwa zmieniały się w przeciągu wieków, od podstawowego sposobu zdobywania przez człowieka mięsa jako pożywienia aż do czasów współczesnych, kiedy to łowiectwo stało się nauką i sposobem gospodarowania populacjami zwierząt dziko żyjących. Obecnie łowiectwo traktujemy jako formę ochrony przyrody, mającą na celu przede wszystkim dostosowywanie liczebności populacji zwierząt dziko żyjących, do ciągle zmienianego przez człowieka środowiska ich występowania.

Ludzie nie związani z myślistwem mają prawo nie wiedzieć, iż w Polsce istnieją dwa stopnie wtajemniczenia łowieckiego. Myśliwy, jakim staje się każdy członek PZŁ po zdaniu egzaminów, oraz drugi stopień tzw. Selekcjoner zwierzyny płowej. Stopień ten myśliwy uzyskuje po zdaniu dodatkowego egzaminu ze znajomości zasad odstrzału selekcyjnego. Tylko taki myśliwy ma prawo strzelać do samców zwierzyny płowej, a więc do Rogaczy, Jeleni byków, Danieli byków. Dotarliśmy w ten sposób do dwóch rodzajów prowadzonej w łowiectwie selekcji: populacyjnej dotyczącej głównie zwierzyny drobnej i ptactwa, oraz osobniczej - dotyczącej zwierzyny grubej.

Każde koło łowieckie zrzeszające myśliwych, dzierżawi od Państwa miejsce swojego polowania czyli tzw. obwód łowiecki. Jego zadaniem jest prowadzenie w tym obwodzie gospodarki łowieckiej. Dlatego podstawą do dalszego działania powinno być rozeznanie co do liczebności i struktury wiekowej oraz płciowej populacji poszczególnych gatunków. W tym celu myśliwi prowadzą wspólnie z nadleśnictwem inwentaryzację zwierzyny zarówno grubej jak i drobnej, wykorzystując różne metody inwentaryzacji: pędzenia połączone z liczeniem przebiegających zwierząt, obserwacje całoroczne, liczenie tropów i wiele innych. Na tej podstawie w oparciu o opracowane przez naukowców wytyczne, terytorialnie odpowiedzialne nadleśnictwo sporządza dla kół roczne plany hodowlane, w których ujmuje się jaką ilość, jakiej płci i w jakich klasach wieku zwierzyny, należy pozyskać w przyszłym sezonie łowieckim.

Myśliwi posługują się specjalnym językiem łowieckim. Język ten zwany gwarą łowiecką, jest jedynym w swoim rodzaju sposobem komunikacji i szlachetnego opisu zwierząt i sytuacji związanych z polowaniem, a bogactwo jego określeń, dowodzi wrażliwości oraz wyobraźni jego twórców czyli myśliwych. Język ten jest trwałym i nierozerwalnym składnikiem polskiej kultury łowieckiej, pełen prasłowiańskich słów jest typowym językiem środowiskowym. 
"Jeśli kiedy ktoś będzie wątpił, iż łowiectwo jest najstarszym zajęciem człowieka głęboko tkwiącym w jego kulturze, psychice, jego najzwyklejszą atawistyczną potrzebą, niech pokaże wam choć jedno malowidło naskalne, na którym przedstawiono obieranie marchewki..."

">kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie.   Pomogę: Igor Hrywna