Zapytaj specjalistkę: fobia specyficzna

Lęk dotyczy znalezienia się w sytuacji uważanej za zagrożenie, albo zetknięcie się z obiektem wywołującym przerażenie. Mogą to być lęki przed lataniem samolotem, wysokością, przed zwierzętami, zabiegami medycznymi. Strach może pojawić się też na widok strzykawki oraz krwi.

Lęk jest tak silny jakby te interwencje i sytuacje miały zranić, odebrać siły, doprowadzić do szaleństwa, albo zabić. Kiedy tylko osoba dotknięta fobią specyficzną zetknie się z bodźcem wywołującym lęk, albo oczekuje na sytuacje, której się boi np. czeka w kolejce przed gabinetem zabiegowym na pobieranie krwi, natychmiast rozwija atak paniki.

Osoba cierpiąca na lęk doskonale zdaje sobie sprawę, że nic jej nie grozi i że to, co czuję jest nieracjonalne, niemniej jednak nie potrafi zatrzymać odczuwanego strachu. Ludzie dotknięci tym zaburzeniem unikają sytuacji sprawiających lęk, albo z trudem je znoszą, cierpiąc, co zaburza życie społeczne. Fobie specyficzną mogą mieć również dzieci.

Objawia się ona płaczem, wściekaniem, kopaniem, znieruchomieniem, albo nadmiernym lgnięciem, aby osoba dorosła obroniła, kiedy dziecko kontaktuje się z sytuacją budzącą lęk. Jest wiele typów fobii specyficznej (zwierzęta, owady, burza, wysokość, woda, krew, zamknięte pomieszczenia, środki transportu, itp.), których początek często ma miejsce w czasach dzieciństwa, albo lęk został przekazany z pokolenia na pokolenie. Dziedziczenie wielu zaburzeń lękowych po przodkach jest bardzo częstym zjawiskiem.

* Artykuł ma charakter informacyjny, nie jest poradą lekarską, ani farmaceutyczną.