Ks. kan. Paweł Goga we wspomnieniach profesora Jana Falkowskiego

Ks. kan. Paweł Goga (1900-1971) urodził się w Sampławie. Moja znajomość księdza zaczęła się właśnie w Sampławie, w kościele pw. św. Bartłomieja, gdzie przez wiele lat, prawie każdego roku przyjeżdżał i głosił w sposób bardzo bezpośredni i ekspresyjny, swoje liczne homilie. Tak było za sampławskiego ks. proboszcza Michała Strehla, a następnie ks. Grzegorza Piaska. W Toruniu, ks. Goga od 1937 r. był najpierw administratorem, a następnie proboszczem parafii Chrystusa Króla. We wrześniu 1939 r., został aresztowany i osadzony w Forcie VII, ale po kilku dniach zwolniony. Do dziś w pamięci wielu mieszkańców Torunia ks. Goga jest wspominany jako skuteczny obrońca wielu mieszkańcom Torunia, którym groziła śmierć lub wysłanie do obozów koncentracyjnych. Organizował też nocne pogrzeby zesłanych do obozu przesiedleńczego w tzw. „Szmalcówce” w latach 1942-1943, zmarłych na tyfus lub inne choroby oraz z fizycznego wyczerpanie. W 1948 r. ks. Goga powrócił do swojej przedwojennej parafii Chrystusa Króla. Dał się poznać jako świetny administrator, który wykończył budowę kościoła Chrystusa Króla i nadal był bardzo ceniony przez nie tylko swoich parafian. Zmarł w 1971 r. i został pochowany w Toruniu, na cmentarzu przy ul. Wybickiego. Wielu naszych krewnych i znajomych spoczywa na tym cmentarzu, więc grób ks. Gogi odwiedzamy też często. Za każdym razem gdy przechodzimy koło jego grobu, widzimy palące się znicza. Są one dowodem pamięci o wielkim proboszczu, którego kochają nadal nie tylko jego parafianie. My, przez pamięć jego wspaniałych kazań w sampławskim kościele, odmawiamy przynajmniej jedną „zdrowaśkę” o szczęśliwość wieczną dla wielkiego Lubawianina.

Grób ks. kan. P. Gogi na toruńskim cmentarzu (2012)
fot. Jan Falkowski

Profesor Jan Falkowski
(ur. 27 kwietnia 1938 w Targowisku Dolnym) – polski geograf, specjalizujący się w geografii ekonomicznej i gospodarce przestrzennej
W 1956 roku ukończył liceum w Lubawie, rok później podjął studia geograficzne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ukończył je w 1962 roku, tematem jego pracy magisterskiej, wykonywanej pod kierownictwem Rajmunda Galona była Morfologia doliny Osy. W 1969 roku podjął pracę na UMK, w 1973 uzyskał stopień doktora nauk geograficznych, a w 1981 doktora habilitowanego. 27 grudnia 1993 uzyskał tytuł profesora nauk o Ziemi, a w 1998 tytuł profesora zwyczajnego.
Dwukrotnie (w latach 1982-1987 i 1996-1997) pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Geografii UMK, a w latach 1997-2002 dyrektora Instytutu Geografii UMK. Od 1988 do 2008 roku piastował stanowisko kierownika Zakładu Gospodarki Przestrzennej i Planowania Strategicznego Instytutu Geografii.