Czytam, bo lubię: „Igrzyska śmierci”

Opowiem teraz trochę bardziej szczegółowo o fabule. Główna bohaterka, czyli 16-letnia Katniss Everdeen z najbiedniejszego – 12 Dystryktu totalitarnego państwa Panem, musi wziąć udział w igrzyskach śmierci.

Powstały one jako kara za powstanie przeciw stolicy państwa wiele lat temu. Oprócz niej walczą 23 osoby, w tym drugi główny bohater – Peeta Mellark z tego samego dystryktu. Niestety, ale z 24 osób przeżyć może tylko jedna. Wszyscy uczestnicy docierają pociągiem do Lapitolu – stolicy państwa, gdzie mieszkają najbogatsze i najbardziej wpływowe osoby w państwie.

Przed rozpoczęciem ostatecznego starcia, zawodnicy pokazują się publiczności, szkolą się czy obmyślają taktyki ze swoimi mentorami. Podczas walki na specjalnie przygotowanej arenie liczą się takie umiejętności jak: siła, zwinność, spryt czy zdolność do zawiązywania sojuszy. Oczywiście nie zdradzę Wam zakończenia tej książki, ale naprawdę zachęcam do jej przeczytania żeby je poznać.

Mogę dodać, że moje odczucia związane z książką są bardzo pozytywne. Powieść ta buduje napięcie. Jest wypełniona również wszelakimi uczuciami, od smutku aż po radość. Rzeczą, która odróżnia tą książkę od innych jest pierwszoosobowa narracja. Na początku może wydawać się dziwne czytanie w taki sposób napisanej książki, lecz po chwili się o tym zapomina. Czytając „Igrzyska śmierci” możemy wręcz „zatopić się” w ich świecie.

Jeśli przeczytamy „Igrzyska śmierci” pewne jest, że będziemy chcieli przeczytać również kolejne części. Są one na pewno nie gorsze niż początek sagi. Dodatkowo każda z trzech części spotkała się z wyśmienitą ekranizacją, więc warto i przeczytać i obejrzeć filmy, jeśli oczywiście chcemy. Mogę również dodać, że w 2020 roku wyszła „Ballada ptaków i węży”, która opowiada o czasach 64 lata wcześniejszych niż te przedstawione w trylogii.