Koniec kultu idealnego ciała: brzydkie jest piękne

2018-03-09 16:00:19(ost. akt: 2018-03-13 14:37:12)

Autor zdjęcia: bodyhairmovement/instagram

Brzydkie jest piękne? Ale co tak naprawdę jest brzydkie? Powoli normalniejemy i doceniamy naszą naturalność. Pryszcze na czole, siwe włosy czy cellulit to przecież część naszego życia.
Człowiek zmienia się co siedem lat. Tak mówią chińscy filozofowie. A Japończycy dorzucają, że brzydkie kobiety są bardziej namiętne. To stare przysłowie, które odzwierciedla dzisiejszą tęsknotę za tym, co naturalne. W kontrze do umiłowania komfortu i piękna, szukamy równowagi. Chyba mamy już dość ciągłego stawania na wysokości zadania. Mimo wszystko cały czas ulegamy modzie, a im bardziej trafia ona w nasz gust, tym lepiej.


[youtube]https://www.facebook.com/towideo/videos/1600126176709454/[/youtube]


Do tego dochodzi Body Positive. Rozstępy, siwe włosy, cellulit, trądzik, duży brzuch i pupa mają teraz swoje prawa. Faktycznie coraz częściej goszczą na zdjęciach na portalach społecznościowych. Instagram przestaje być przesłodzony. Fotografie z siłowni nie mają już takiej siły rażenia jak selfie z pryszczami na czole. Od jakiegoś czasu ruch Body Positive razem z Wabi-Sabi przywraca wiarę w normalność. Udowadnia to chociażby Sonia Cytrowska. Jest symbolem kobiecości — tej prawdziwej, naturalnej. Bez golarki. Od ponad roku unika depilacji i manifestuje tym swoją niezgodę na powszechnie obowiązujący kanon piękna. Dlaczego? Jak twierdzi, co tydzień spędzała co najmniej trzy godziny, próbując usunąć włosy z pach, pępka i nóg. Jej mąż Tobiasz początkowo był przeciwny jej naturalnemu wyglądowi.



Bądźmy szczerzy, nikt z nas nie jest idealny. A Body Positive czy Wabi-Sabi spuszcza powietrze z trudnego do osiągnięcia ideału. I całe szczęście. Bo ideały ulegają przeidealizowaniom i stają się własnymi karykaturami. Dziś liczy się autentyczność. Dlatego coraz bardziej kręci nas noszenie ubrań, w których czujemy się najlepiej na świecie. To nic, że nie są krzykiem najnowszej mody, ale są wygodne — dresy, koszulki ze spranym nadrukiem, czy wytarte dżinsy. To pokazywanie światu takiej twarzy, jaką mamy w rzeczywistości.

Japończycy wierzą, że rzeczy z przeszłością dają nam dobrą energię, a wszystko, co po przejściach, jest piękne i prawdziwe. Dlatego coraz chętniej mieszkamy w mieszkaniach, które nie wyglądają jak te z najnowszych katalogów. Siedzimy często na wysłużonych sofach, śpimy na pocerowanych poduszkach i pijemy z wyszczerbionych filiżanek. Bo tylko w nich kawa smakuje idealnie.

Wydawać by się mogło, że wiernymi fanami takiego stylu będą nasze poczciwe babcie, które są przecież takie, jakie są. Nie malują się, nie farbują włosów i są najukochańsze na świecie. Bo są sobą. Wabi-Sabi i Body Positive przekonuje coraz bardziej osoby młode — takie, dla których internet jest częścią życia. Bo to właśnie w sieci te trendy, zwłaszcza Body Positive, ma najwięcej do powiedzenia. Łatwiej jest zrobić zdjęcie nieogolonych nóg i zamieścić je na instagramie niż wyjść tak na miasto. Internet pozwala nadać kontekst działaniu. I mówić głosem milionów.


— Osoby, które angażują się w sesje zdjęciowe z ciałopozytywnym przesłaniem, oskarżane są o zapatrzenie w siebie i brak samokrytyki. Zarzuca się im, że mają czelność być dumne ze swoich mankamentów — dodaje Agata Kierzkowska, autorka bloga „Grubsze sprawy”. — Nie jesteśmy przyzwyczajeni do tego, aby traktować nasze ciała tak zupełnie normalnie, po kumpelsku. Z jednej strony mamy kult ciała. Jesteśmy zewsząd bombardowani cielesnością, ale taką plastikową, sztucznie wykreowaną. Z drugiej strony prawdziwe ciało i jego fizjologia, to coś wstydliwego, o czym nie potrafimy szczerze rozmawiać. Nic dziwnego, że wariujemy i nie potrafimy zaakceptować tego, że nie wyglądamy, jak wytwory grafików z okładek magazynów. Nie akceptujemy też tego, że ktoś inny akceptuje siebie. No bo jak to? Nie wyglądasz, jak ideał i jest ci z tym dobrze? Nie masz w sobie za grosz samokrytyki?!

I tu chyba dochodzimy do sedna sprawy. Braku zrozumienia, czym jest samoakceptacja. Akceptowanie czegoś, to uznanie stanu rzeczy, czyli dostrzeżenie zarówno swoich plusów, jak i minusów. Spojrzenie na siebie realistycznie i pozwolenie na bycie nieidealnym. Danie sobie przyzwolenia na to, że nie jest się doskonałym. Zapominamy chyba, że zawsze będziemy mieć jedno jedyne ciało. Dokładnie to, w którym żyjemy teraz. Owszem możemy nad nim pracować, zmieniać je, uzdrawiać, ale nigdy nie mamy pewności, czy i w jakim stopniu nam się to uda. Może warto je polubić niezależnie od wszystkiego i wrzucić trochę na luz.
ar

Komentarze (19) pokaż wszystkie komentarze w serwisie

Komentarze dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się.

Zacznij od: najciekawszych najstarszych najnowszych

Zaloguj się lub wejdź przez FB

  1. Hyniek #2460588 | 37.201.*.* 12 mar 2018 18:58

    Czyt to kolejna część tragikomedii pt: dobra zmiana? Patrząc na urodę prezesa, Pawłowicz, Kempy, że o innych tuzach PiSu nie wspomnę, zaczynam rozumieć intencje autora.

    Ocena komentarza: poniżej poziomu (-2) odpowiedz na ten komentarz

  2. lov #2458712 | 213.76.*.* 10 mar 2018 22:54

    A co na to gruba Zocha, przyjaciółka grubej Stachy ?

    Ocena komentarza: poniżej poziomu (-1) odpowiedz na ten komentarz

  3. krwawy #2458280 | 94.254.*.* 10 mar 2018 09:30

    Nie piszcie takich artykulow bo sprawa wyglada tak ze polowa nie wie tak dokladnie o co chodzi bo nie do konca przeczytali artykul natomiast druga polowa to gamonie i nie sa w stanie zrozumiec tego o czym mowa w artykule jestem o tym przekonany czytajac niektore komentarze ja to sobie jaja robie bo tak szczerze zwisa mi to wszystko ciezkim kabanosem

    Ocena komentarza: warty uwagi (2) odpowiedz na ten komentarz

  4. co ten #2458268 | 89.228.*.* 10 mar 2018 09:06

    redaktoro pierdoli, brak logiki, jedno zaprzecza drugiemu, brak slow? art. qrwa brak s;low

    Ocena komentarza: warty uwagi (2) odpowiedz na ten komentarz

  5. TeX #2458247 | 83.9.*.* 10 mar 2018 08:40

    A zawsze myślałem że chodzi o to by nad sobą pracować, by stawać się lepszym. Tu mi wypisują aby nic nie robić i tyć na potęgę. Sorry ale wtedy nie byłbym sobą. Dla leniucha to faktycznie fajna filozofia :)

    Ocena komentarza: warty uwagi (3) odpowiedz na ten komentarz

Pokaż wszystkie komentarze (19)