Bycie wikingiem to sposób na życie

— Skąd u pana fascynacja wikingami?
— W genach to mam, w genach! Badając kiedyś archiwa rodzinne, ustaliłem, że moja prababka była Norweżką. Piotr Szabliński, tak nazywał się mój pradziad, maszynista na carskim okręcie, poślubił kobietę z Helgeland na północy Norwegii. Dodam, że pradziadek po katastrofie swojego okrętu na lodowatym Morzu Norweskim przez dobę dryfował na kole ratunkowym, zanim go uratowano. Pisały o tym gazety w całej Europie, a car wyznaczył pradziadkowi dożywotnią rentę i pokazywał go gościom na swoim dworze jako osobliwość. Jego syn, też Piotr, został zesłany na Syberię, gdzie urodził się mój tata Henryk. Jak widać, wędrówka towarzyszyła członkom mojej rodziny przez większą część życia. Jak wikingom. Mnie też wciąż gdzieś ciągnie, kocham wolność i żeglarstwo. Ale to głównie w sezonie, bo na co dzień mieszkam z rodziną pod Starymi Jabłonkami, gdzie mam swoją ...